"ისლამოფობიას და ყველანაირ ქსენოფობიას მწვანე შუქი აქვს ანთებული დღევანდელ ქართულ ეკლესიაში და ხალხში"

"ერთხელ კათოლიკოს-პატრიარქი ილია მეორე თბილისის სემინარია-აკადემიაში სტუდენტებთან რიგითი საჯარო მიმართვისას ჰყვება:

საზღვარგარეთ ვიყავიო და მეჩეთი მაჩვენესო, ღმერთის მყოფობა ვიგრძენი, ავტირდი და მეჩეთის კედელს ვეამბორეო, უფალი ხომ ყოველგან მყოფიაო.

თითქოს როგორი ლიბერალიზმი, ჰუმანიზმი და რჯულშემწყნარებლობაა, მაგრამ რეალურად არასოდეს უსწავლებია ხალხისთვის და სამღვდელოებისთვის რჯულშემწყნარებლობა.

თითქოს როგორი ლიბერალიზმი, ჰუმანიზმი და რჯულშემწყნარებლობაა, მაგრამ რეალურად არასოდეს უსწავლებია ხალხისთვის და სამღვდელოებისთვის რჯულშემწყნარებლობა.

ამიტომაც ისლამოფობიას და ყველანაირ ქსენოფობიას მწვანე შუქი აქვს ანთებული დღევანდელ ქართულ ეკლესიაში და  ხალხში.

პატრიარქის ამ სიტყვებს მთელი სტუდენტობა ისმენდა, ერთი ფუნდამენტალისტი გაბედულად წამოხტა და ხმამაღლა უთხრა:

"თქვენო უწმინდესობავ, მე დამაბრკოლეთ, ეს როგორ შეიძლება გაგეკეთებინათო?!"

პატრიარქმა უპასუხა: "არ დაბრკოლდე, არ დაბრკოლდე, ღმერთი ხომ ყოველგან მყოფია!"

გარემოცვამ უცებ ჩააჩუმა ის ბიჭი და გაარიდეს სიტუაციას, დიალოგის გაგრძელების საშუალება აღარ მისცეს.

არადა, საკითხის ღრმა თეოლოგიური გარკვევა ყველასთვის სასარგებლო იქნებოდა.

ზოგადად, ფუნდამენტალისტურ-რიგორისტული, ზილოტური მართლმადიდებლური რელიგიური გადასახედიდან ილია მეორის ეს ქცევა შეფასდება როგორც პანეკუმენისტური, ერეტიკული, ქრისტიანობის ღალატი, თუმცა სინამდვილეში არცერთია და არის სხვა (უცხო) რელიგიის მიმართ სიყვარულის და პატივისცემის გამომხატველი ადამიანური აქტი, რომელიც ღვთის ყოველგანმყობის მართლმადიდებლურ დოგმატს ემყარება", - წერს ჭიღლაძე.